Pamiątka Pana w liturgii pierwotnego Kościoła

Casel żył tym, o czym pisał i co głosił, aczkolwiek przyszło mu żyć w czasach szczególnego nasilenia się zła, i to przede wszystkim w jego własnej ojczyźnie. Nie tracił czasu na dyskusje z nazizmem. Jego teologia była zapisem światła, jakiego Bóg udziela duszy w ciemnościach wiary, z którą szedł ku nowym horyzontom współczesnego Kościoła. Autor umarł już po wojnie, w 1948 r., kiedy śpiewał Exultet podczas Wigilii Paschalnej. Tak niegdyś – śpiewając psalmy – umierał założyciel jego zakonu – święty Benedykt z Nursji, mąż, który uczynił swe życie liturgią i zdobył nią serca narodów zachodniej Europy. Mamy nadzieję, że ta mała książeczka zachęci wielu do studiów nad liturgią, do odnalezienia w sobie tego liturgicznego ducha, który ożywiał pierwotny Kościół i – jeśli się dobrze przyjrzeć – każdą poważniejszą odnowę w Kościele w całej jego historii. Nasze czasy nie są pod tym względem wyjątkiem, choć – jak zwykle – szukają nowych form i nowego zrozumienia.

„Liturgia pierwszych chrześcijan może nam wiele powiedzieć (...) Pośród zmęczonej kulturowo epoki, pod wieloma względami podobnej do naszej, chrześcijanie pozdrawiali swego Zbawcę świętą formułą misteriów, jako Wschodzące Światło, które wlewa w duszę świeżość poranka i boską moc. Zanurzmy się w ich duchu, w owych formach, jakie nadali temu duchowi a wówczas i my głębiej poznamy pełnię Chrystusa i zawołamy do Niego jak wtajemniczeni czciciele: Bądź pozdrowione, Nowe Światło!”
[fragment wstępu]

Odo Casel OSB (1886-1948) – benedyktyn z opactwa Maria Laach w Nadrenii, twórca teorii misteryjnej w sakramentologii, wybitny teolog liturgista.