Samotność przełamana

Ta książka jest pocieszeniem i zapewnieniem, że życie ludzkie, wbrew temu, co często słyszymy, nie oznacza: „jesteś skazany na samotność”. Przeciwnie, chrześcijaństwo to droga powrotu do komunii z Tym, który pamięta o nas od zawsze i nieustannie – i nie godzi się na naszą samotność. Erik Varden OCSO z wielką erudycją, a jednocześnie z delikatnością, analizuje kondycję człowieka, w centrum stawiając „pamiętanie”. Przywołuje historie z Biblii, by uzmysłowić nam, że celem ludzkich zmagań jest niebo – i że nie jesteśmy na naszej drodze sami.

„W niniejszej książce stawiam sobie skromne cele. Ma ona być kroniką tego, jak można się uczyć pamiętania. Jej strukturę wyznacza sześć biblijnych nakazów, by pamiętać – nakazów, które dla mnie były latarniami rozświetlającymi mą podróż".

bp Erik Varden OSCO - urodzony 13 maja 1974 r. w Sarpsborgu w Norwegii – norweski duchowny katolicki, trapista, od 2019 roku biskup-prałat Trondheim. Pochodzi z niepraktykującej rodziny luterańskiej. Pod wpływem polskiego salezjanina, Tadeusza Hoppego SDB, zdecydował się na chrzest w obrządku katolickim, który przyjął w 1993 roku. Studiował w Paryżu i w Cambridge, gdzie uzyskał doktorat. W 2002 roku, po studiach, wstąpił do opactwa trapistów w Mount Saint Bernard niedaleko Coalville w hrabstwie Leicestershire (Anglia, Wielka Brytania). Po profesji zakonnej, którą wypełnił w 2007 r., studiował teologię patrystyczną na Papieskim Instytucie Wschodnim w Rzymie (2009-2011). Święcenia kapłańskie otrzymał 16 lipca 2011 r. W latach 2011-2013 był wykładowcą na Papieskim Ateneum św. Anzelma w Rzymie. W 2015 roku Erik Varden OCSO został opatem macierzystego klasztoru. 1 października 2019 r. papież Franciszek mianował ojca Vardena OCSO biskupem-prałatem prałatury terytorialnej Trondheim (Norwegia). Sakry biskupiej w katedrze św. Olafa udzielił mu biskup Oslo Bernt Ivar Eidsvig. Były to pierwsze od XVI wieku święcenia biskupie w Trondheim – żaden katolicki biskup nie był tam wyświęcony od czasów Reformacji w 1537 roku. Po reformacji Kościół protestancki przejął świątynię narodową i ostatnie miejsce spoczynku świętego Olafa. Trondheim zyskało biskupa po 11 latach wakansu.